trist

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar ger latin tristis.

Meneget er C'hatolikon.

Da geñveriañ gant an anvioù-gwan trist en kembraeg, tryst en kerneveureg.

Derez	Furm
Derez-plaen	trist
Derez-uheloc'h	tristoc'h
Derez-uhelañ	tristañ
Derez-estlammiñ	tristat

Anv-gwan

trist /ˈtrist/; ken trist ; tristoc'h ;

1. Diwar-benn un den.

   Trist evel Doue Pleuveur

   • Ar mab a oa trist 'vel Doue Pleuveur... pa [n'] e-nevez bet 'med yod kerh d'e goan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 49.)
   • Ma breur a oa eno en e zav, trist evel Doue Pleuveur. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 542.)
   • Ne vefe den trist ebed o weled ahanout oh ober da jolori evel-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 542.)
2. Mont trist.
3. Diwar un dra, un dra da ober.

   Ma n'eo ket trist!

   • Ma n'eo ket trist gweled mehieien ar sort-se oh ober goap euz eun den koz ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 542.)
4. Diwar-benn an amzer.
   • Trist eo an amzer. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 542.)

Gerioù enepster

• laouen

Deveradoù

• didristaat
• tristaat
• tristadenn
• tristez

• tristidik
• tristidigezh
• trist-marv

Troidigezhioù

• galleg : triste ^(fr)
• kembraeg : trist ^(cy)

• kerneveureg : tryst ^(kw)
• saozneg : sad ^(en)

Kembraeg

Etimologiezh

Sellet ouzh an etimologiezh e kevrenn ar brezhoneg.

Anv-gwan

trist /Distagadur ?/

1. Trist.

   <skouer>.