tristoc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan trist hag an dibenn-ger -oc'h

Furm anv-gwan

tristoc'h /ˈtristɔx/

1. Derez-uheloc'h an anv-gwan trist
   • [...] ; ma en divije graet, oa bet tristoc'h c'hoazh e zoare, [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 102-103.)
2. Tristoc'h eget :
3. Tristoc'h evit :
4. Tristoc'h-tristañ : muioc'h-mui trist
   • Ne wellaas ket d'ar gwez klañv : tristoc'h-tristañ da welout e teuent da vezañ. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 100.)
5. Trist pe dristoc'h :
   • Met dre ma teue en oad, an aotrou a deue trist pe dristoc'h bemdez, hag alies e ouele pa selle eus e vab. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 60.)

Gerioù enepster

• joausoc'h

Troidigezhioù

• galleg : plus triste(s) ^(fr) (que)