staon

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Anv-kadarn 1 :
A rankfe dont eus ur ger krennvrezhonek *stavn, amprestet digant an norseg stafn « staon », hag en deus roet êtâne e normaneg.[1]
Anv-kadarn 2 :
Eus ar ger staffn e krennvrezhoneg[2], deuet eus ar ger keltiek *stamnā a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *stom-n- « genoù » a gaver er gerioù Stimme « mouezh » en alamaneg, stóma (στόμα) « genoù » en henc'hresianeg ha staman- « geol ar c'hi » en avesteg.[3] Kar d'ar ger saon.
Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn safn « geol ; javedoù, karvan » e kembraeg ha saven « saon, faout » e kerneveureg.

Anv-kadarn 1

Staon ul lestr.

staon /ˈstãwn/ benel (liester staonioù)

  1. (Mordeadurezh) Pezh prenn pe vetal, kromm ha war valir, e penn a-raok ul lestr a vez roget ar mor gantañ.
  2. (Dre astenn-ster) Lodenn a-raok ur vag, ul lestr, an aros eo al lodenn a-dreñv.

Adstummoù

staoñ, stañv

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

  1. tambod, stambod
  2. aros

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Pezh kromm ha balirek ar penn-araog ul lestr a zirog ar mor

Anv-kadarn 2

Ar staon er genoù.

staon /ˈstãwn/ benel (liester staonioù)

  1. (Korfadurezh) Speur uhelañ diabarzh ar genoù, hag a zisparti anezhañ diouzh kavenn ar fri.
  2. Bezañ c'hwek, kalet, plijus, saourus d'ar staon:
  3. Bezañ du e staon: drouk
  4. Bezañ figus e staon: figus
  5. Reiñ diwar e staon da un den: skeiñ taolioù (dorn, treid) gant un den.

Stummoù rannyezhel

s(t)an (gwenedeg)

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Gwelet ivez

  • Ar pennad « staon » e-barzh Wikipedia Pennad war Wikipedia

Daveoù

Roll an daveoù :