diabarzh
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
Araogenn
- E-barzh.
- Diabarzh an ti: en ti.
Anv-gwan
- A zo e-barzh.
- An tu diabarzh.
Anv-kadarn
diabarzh /diaˈbars/ gourel
- Ec'honenn a zo e-barzh un dra bennak (diwar-benn an traoù)
- Ar c'henta medesin. — Mat! anat eo emaer o tieubi an diabarz. [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 16.)
- − « Ya, ya ! » a voe respontet dezhañ eus an diabarzh. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 27.)
- [...] ur montr arc'hant alaouret ha kizellet eus ar c'haerañ gant e anv hag e adarmez engravet e diabarzh ar glozenn. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 99.)
- Klask a raen mont d'ur rannvro eus diabarzh Rusia, [...]. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 9.)
Gerioù enepster
Deveradoù
Troioù-lavar
- bezañ kaset da vañsonat an diabarzh : bezañ kaset d'an toull-bac'h;
- bezañ tomm en e ziabarzh : bezañ mezv.