figus

Brezhoneg

Etimologiezh

Deveret eus ur bennrann *fig- gant al lostger « -us ». Amprestet digant ar galleg : figue « fiezenn »^[1].

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	figus
Derez-uheloc'h	figusoc'h
Derez-uhelañ	figusañ
Derez-estlammiñ	figusat

figus /ˈfiːɡys/

1. A zo diaes dezhañ kavout boued pe evaj diouzh e c'hrad
   • Ar re-ze a zo re figuz o genou evid debriñ patatez ha laez. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 289.)
   • Ne oa ket figus an dud d'ar mare-se ha ne vezent ket o klask kaout sistr etre ar predoù. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 25.)
   • N'eo ked figuz an tamm anezañ. Lonka a ra kement loenig a gav : logod, gozed, tousegi, naered, amprevaned, c'houiled ha kement-zo. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 111.)
2. A zo diaes dezhañ kavout ur pried diouzh e c'hrad

Gerioù heñvelster

• milzin
• pismigus

Gerioù enepster

• broust en droienn : bezañ broust war

Deveradoù

• figuzañ
• figuzenn

Gerioù kevrennek

• figusted
• figuster

Troioù-lavar

• beg figus
• ober beg figus : pismigañ

Troidigezhioù

• saozneg : fastidious ^(en)
• galleg : délicat ^(fr) , difficile ^(fr) (à satisfaire)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 122.