stêr

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : ster

Brezhoneg

Etimologiezh

anv-kadarn 1 :
Eus an henvrezhoneg staer, deuet eus ar ger keltiek *stagrā a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *steh₂g- « berañ, dourasenniñ » a gaver er gerioù stāgnum « poullenn, poull-neuial » e latin ha stázein (στάζειν) « berañ » e henc'hresianeg.[1][2] Kar d'an anv-kadarn kembraek taen « damc'hlebiañ, poultrennañ » marteze.[3]
anv-kadarn 2 :
Amprestet digant an henc'halleg estier.

Anv-kadarn 1

Ur stêr (1).
Panell divyezhek.

stêr /ˈstɛːr/ benel (furm vihanaat : stêrig, liester : stêri, stêrioù)

  1. Dourredenn naturel a gas he dour dre he naoz eus ar vammenn d'ur stêr vrasoc'h pe d'ar mor

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Kanaouennoù

  • ...
    Ho Yannig ! Ho, Yannig, c'hwi a vo ma roue
    Pa 'n em gavimp en-dro en tu all d'ar stêr ouez
    ...
    — (Nolwenn Korbell, Bemdez c'houloù, Yannig ha Mai, 2006.)

Troidigezhioù

dourredenn naturel

Gwelet ivez

  • Ar pennad « stêr » e-barzh Wikipedia Pennad war Wikipedia

Anv-kadarn 2

Ur stêr (2).

stêr /ˈstɛːr/ benel (liester : stêrioù)

  1. Brec'h, kanol strizh a zegas an dour mor d'ar paludoù-holen
    • <skouer>.

Troidigezhioù

kanol

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 353–4.
  • [2] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 687.
  • [3] : D.Q. Adams, pennad « flow », e-barzh Encyclopedia of Indo-European Culture, Londrez, Fitzroy-Dearborn, 1997, p. 207.