Mont d’an endalc’had

seul

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Kavet e henvrezhoneg (sodol).
Meneget er C'hatolikon (seuzl).
Da geñveriañ gant sawdl e kembraeg, seudhel e kerneveureg ha sáil en iwerzhoneg.
Deuet eus ar ger keltiek *stātlā « diaz(ez), mas, sichenn » a zeufe eus ar furm indezeuropek *stéh₂tleh₂, deveret diouzh ar wrizienn *steh₂- « bezañ en e sav ».[1]

Anv-kadarn

Seul ur plac'h. (1)
Ur votez seul uhel. (2)

seul /ˈsøːl/ gourel (liester seulioù)

  1. (Korfadurezh) Rann a-dreñv troad an den pe ar marmouz.
  2. Lodenn eus ar votez dindan seul an troad.
    • Ne glever [...] nemet trouz seulioù botoù o sankañ en douar bouk.— (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 85.)

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Rann a-dreñv an troad
Lodenn eus ar votez dindan seul an troad

Adverb

seul /ˈsøːl/

  1. Adverb dirak an derez-uheloc'h, gant kemmadur en anv-gwan.
  2. hep kemmadur a-wechoù:

Troioù-lavar

Notenn
  • Kemmadur dre vlotaat goude « seul ».

Troidigezhioù

Distagañ

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 354.