rustoc'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan rust hag an dibenn-ger -oc'h.

Furm anv-gwan

rustoc'h /ˈrystɔx/

1. Derez-uheloc'h an anv-gwan rust.
   • — [...]. N'oa neuze nemed beza rustoc'h, ha mestr an ti en diviche digaset d'eoc'h he arc'hant var an daol ha n'o piche da ober nemed o c'harga enn ho sac'h. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 127.)
   • Ret e oa sellout aliesoc'h ouzh e garnedig notennoù ha bezañ rustoc'h outañ. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 43.)
2. Rustoc'h eget :
   • Hirroc'h ha rustoc'h 'oa e varo eget na vez lost ar zaoud koz e-pad gwrez an hanv. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 37.)
3. Rustoc'h evit :
4. Rustoc'h-rustañ : muioc'h-mui rust
5. Seul rustoc'h :
   • Seul greñvoc'h ez enebent, seul rustoc'h e veze paotred an urzh. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 72.)

Anagramoù

• troc'hus

Troidigezhioù

• galleg : plus ^(fr) rude ^(fr)
• galleg : plus sévère ^(fr)