padus

Brezhoneg

Etimologiezh

(1499)^[1] Eus ar c'hrennvrezhoneg padus^[2], ger savet diwar pad-, pennrann ar verb padout, hag al lostger -us

Anv-gwan

Derez	Furm
Derez-plaen	padus
Derez-uheloc'h	padusoc'h
Derez-uhelañ	padusañ
Derez-estlammiñ	padusat

padus /ˈpɑːdys/

1. A bad pe a vev pell.
   • [...] : ar baotred, un duilhad spern-du kalet ar c'hoad anezhañ, ha dispar d'ober tan padus ; [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 89.)
2. A bad re bell
   • Hir ha padus.
   • Kaoz an arabaduz
     A zo hir ha padus. — (Krennlavar.)
3. (Diwar-benn delioù ar gwez) : na gouezhont ket d'an diskar-amzer
   • Delioù padus zo er sapin ! — (Youenn Brenn, Lomig Boulomig, Keit Vimp Bev, 2007, p. 21.)

Gerioù enepster

• berrbad
• dibad
• kouezhapl^[3] (3)

Deveradoù

• padusted
• paduster

Gerioù kevrennek

• hirbadus
• peurbadus

Krennlavarioù

• Gwrac'h klemmus,
  gwrac'h padus

Troidigezhioù

a bad

• galleg : durable ^(fr)
• ido : duriva ^(io)
• indonezeg : awet ^(id)
• saozneg : durable ^(en)
• svedeg : varaktig ^(sv)
• tchekeg : trvalý ^(cs)  ; trvanlivý ^(cs)

Diwar-benn an delioù ne gouezhont ket

• galleg : persistant ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Geriadur istorel ar brezhoneg
• ^[2] : Ar c'hCatholicon
• ^[3] : Geriadur ar skiantoù rik, Kreizenn ar geriaouiñ (lennet d'an 13 Du 2007) → mont da welet an oberenn-se