padout

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus pad hag -out.

Verb

;

padout /ˈpɑː.dut/ verb gwan (displegadur); anv-gwan-verb: padet.

1. Chom hep echuiñ e-pad ur pennad:
   • Padout a ra pell. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 390.)
   • — [...] : « sede tud amañ, leizh an ti anezho, ha ne ne badfent ket da selaou marvailhoù kaer ar vro ma krenfent gant ar riv ; [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 7.)
   • — Ne badan ket gant ho mamm a zo bemdez o komz din eus an dañvad-se ; [...]". — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 149.)
   • A-wechoù ne baden ken gant ar chifet e vezen... — (VBUR, p. 11.)
2. Padout gant ar c'hoant, ur c'hoant:
   • Met kerkent ha ma voe troet e seulioù, Levenez, na bade ken gant ar c'hoant da c'hoût petra a oa er gambr difennet, a digoras an nor... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 278.)
3. Padout gant ur boan, gouzañv.
   • Ne oan ket kap da badoud gant ar boan-gein. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 421.)
   • Amañ ne badfe den. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 390.)
   • A-wechoù ne baden ken gant ar chifet e vezen... — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 11.)
4. Chom sioul
   • Hemañ ne bad e revr neblec'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 390.)

Deveradoù

• a-bad
• dibad
• e-pad

• hirbad
• hirbadus
• padelezh

• padus
• padusted
• paduster

• peurbadelezh
• peurbadus

Troioù-lavar

• na badout ken

Krennlavar

• Gallout a reer bezañ ha bezañ bet, met n'haller ket padout bepred.

Troidigezhioù

• galleg : 1) durer ^(fr) ; 2) endurer ^(fr) , souffrir ^(fr) , supporter ^(fr)