lieniñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn lien hag al lostger -iñ.

Verb

lieniñ /liˈẽːnĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Lakaat ul lien war ur gouli pe startaat un ezel eus ar c'horf gantañ.
2. Gwiskañ ur babig gant ul lien/lienoù.
3. Gronnañ korf unan marv gant ul liñsel.
   • "0-0 ! Goneri ! N'eo ket liñselioù a vank amañ ! Amañ zo peadra da lieniñ kant korf marv ! Deus da welet !" — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 68.)

Stummoù all

• lienañ

Deveradoù

• lienet

Troidigezhioù

• galleg : bander ^(fr) , langer ^(fr)