lartaat
Neuz
Brezhoneg
Verb
lartaat /larˈtɑːt/ verb gwan (anv-gwan-verb : lartaet) (displegadur)
- Dont da vezañ lartoc'h ; gwellaat
- He merc'h a zo lartaet ive. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 202.)
- [...], hag o tastum arc'hant dre ober studiadennoù troazh, kachedoù evit treutaat, evit lartaat, [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 21.)
- (dre skeudenn-lavar) Pinvidikaat
- N'eo ket gant bokedoù e larta an hoc'h en e graou.
Gerioù enepster
Troidigezhioù
- galleg : engraisser (fr)