kemerout
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- Tostaat ouzh ar verb cymryd e kembraeg.
Verb
kemerout /kẽˈmɛːrut/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kemeret) (displegadur)
- Kemer
- An aotrou pa glevas kement-se, e-lec'h kemerout difizians eus ar pez a lavared d'ezan, a falvezas gantan, da genta, kas Tremeur, da vale, diwar e dro, [...]. — (G.P., Oferenn ar beleg maro, FEIZ HA BREIZ niv. 12, Kerzu 1929, p. 473.)
- [...], ma ! n' en deus nemet kemerout e bluenn ha skriva ar pez a zisoñjin, [...]. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 236.)
- — « [...], hag e feiz, pa 'z emañ ar marc'h-mañ amañ, ez an d'e gemerout ha d' e varc'hekaat. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 39.)
- Ur voestad gwispid a zigoris hag, e-ser terriñ va naon, e c'halvis ar c'hi hag ar c'hizhier da zont da gemerout o lod eus ar pred. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 24.)
- Yann, ran gant ar c'hoant-dimeziñ, en devoa an atapi da vont da c'houlenn merc'hed hep kemerout nikun ebet morse. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 98.)