kizhier

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Un toullad kizhier.

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn kazh hag an dibenn-ger -ier gant ur pebeiladur vogalennek.

Furm anv-kadarn

Unander Liester
Gourel kazh
/ˈkɑːs/
kizhier
/ˈki.zjɛr/
Benel kazhez
/ˈkɑː.zes/
kazhezed
/kaˈzeː.zet/

kizhier /ˈki.zjɛr/

  1. Furm lies an anv-kadarn kazh.
    • Hennezh a ouie tout ar yezhoù a rae ar c'hizhier. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 559.)
    • Kizhier a oa er c’hêrioù, kizhier e-leizh.[1]
    • Arabat kenderc'hel, arabat treuziñ, e mod all e vin flastret evel ar chas, ar c'hizhier, an heureuchined.[2]
    • Meur a buñs vize saotret gant hañvouez al loened pa vize barradoù arnev, gant ar razhed pe ar c'hizhier kouezhet e-barzh.[3]
  2. kizhier gleb

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :

  • [1] : Penn ar veaj, Yann-Fulup Dupuy (2006)
  • [2] : Yoran Plouzenneg, Gwer, orañjez, ruz, in Dec'h e vo
  • [3] : Gwechall 'veze bec'h gant an dour alies !, in Poher Hebdo, 16 a viz Du 2005