gwelan

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar gwel-, pennrann ar verb gwelet pe gwelout, hag an dibenn-ger -an

Furm verb

Furm ar verb gwelet/gwelout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ

Hep kemmadur :

— [...], ha mar gwelan al laer, ne vankin ket warnañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)

Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :

Sell 'ta, n'eo ket pôtr al liziri a welan o tremen dre aze ? — (Ivon Krog, Klenved ar Medalennou, Ti-moulerez Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1909, p. 16.)

Herve. — Kaer am eus sellet, ne welan ket eur penn kristen. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 3.)

— « Pa lavaran deoc'h ne welan berad ebet. [...]. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 62.)

— [...]. Ne welan ket perak e vefemp spontet o tistripañ an anv Voldemort. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 16.)

Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

— [...], ha brema eat ganto war netra, e welan ez eo red mad d'in ober eun dra pe eun all evit beva. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 6.)

Amañ er gazetenn e welan ez eus bet kavet eno bezioù digor ha goullo. — (Goulc'han Kervella, Lara, Al Liamm, 1989, p. 216.)