Mont d’an endalc’had

golo

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Meneget er C'hatolikon (golo).
Da geñveriañ gant ar gerioù golo e kembraeg, folach en iwerzhoneg.
(Furm verb) Savet diwar golo-, pennrann ar verb goleiñ, hep dibenn-ger.

Anv-kadarn

golo /ˈɡoː.lo/ gourel (liester goleier, goloioù)

  1. Pezh a dalvez da c'holeiñ un endalc'her bennak (boest, pod...).
  2. Pezh gwiad (e gloan peurliesañ) a dalvez da c'holeiñ ur gwele, da zelc'her tomm d'unan bennak.
    • Golo ar gwele.
  3. Pezh karton, plastik pe baper tev a dalvez da wareziñ ul levr, ul levr-skrivañ.
    • Golo ul levr.
    • Ur mellad levr kloriet, lien ar golo, warni ur poltred livet eus ar Salver ; ennañ 766 pajenn, war baper lufrus, lenn a skeudennoù gant ar Breur Diego-Jozef hag all. — (An Oaled, niv. 35, 1931, p. 60.)
  4. Bod, lec'h da guzhat.

Stumm all

Gerioù heñvelster

(1)

(2)

Deveradoù

Troidigezhioù

Furm verb

Kemmadur Furm
hep golo
dre vlotaat c'holo
dre c'hwezhañ digemm
dre galetaat kolo
amreizh c'holo

golo /ˈɡoː.lo/

  1. Furm ar verb goleiñ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
    • Gwelet a rit amañ an Arc’hael sant Mikael.
      Armoù ur brezelour a c’holo korf an Ael.
      — (Frañsez-Vari Klec'h, Hunvre ann Duk a Vreiz, Iann Pevare, e-barzh Bleuniou-Breiz, Th. Clairet, Kemperle, 1862, p. 252.)
  2. Furm ar verb goleiñ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.