kolo
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
- Kavet e krennvrezhoneg coloff (1249)[1].
- Da geñveriañ gant cuelmo « plouz, kolo » e leoneg spagnol ha colmena « koloenn (d.l.e. ruskad) » e spagnoleg.
- Deuet eus un anv-kadarn keltiek *kolmos, a rafe dont d'e dro ur wrizienn indezeuropek *ḱólh₂-mo, da dostaat ouzh culmus « soul » e latin, halm « kalavr » e nederlandeg, sal̃ms « kolo » e lituaneg, słoma « kolo » e poloneg ha kulmäṃts- « korz, broen » e tokhareg A[2].
Anv-kadarn
kolo /koːlo/ gourel strollder, unanderenn koloenn /ko.ˈloː.ɛn/
- Plouz.
- Kempennet ez eus evito, e Landerne, ur c'hraouiad kolo ha boued eus an dibab. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 52.)
- Ur skudellad soubenn domm d'e goan hag ur vriad kolo da ober e wele e kraou ar c'hezeg. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 36.)
- Ur pallenn kolo blañsonet a servije dezhañ da wele e-pad an nebeud amzer a roe d’ar c’housked. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 460.)
Gerioù kevrennek
Deveradoù
Krennlavaroù
- Gant kolo hag amzer
E teu da eogiñ ar mesper
Daveoù
Roll an daveoù :
- [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 407.
- [2] : Michiel de Vaan, Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages, Leyden, Brill, 2010, p. 150.
Esperanteg
Etimologiezh
- Ger savet diwar ar finneg kaula, an italianeg collo, al latin collum, ar spagnoleg cuello, hag al lostger -o a dalvez da sevel an anvioù-kadarn.
Anv-kadarn
Troad | unander | liester |
---|---|---|
nominativ | kolo | koloj |
akuzativ | kolon | kolojn |
kolo /ˈkɔ.lɔ/