fallaat

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-gwan fall hag al lostger kevrennek -aat (diwar -a hag -at).

Verb

fallaat /fa'lɑːt/ verb gwan (anv-gwan-verb : fallaet) (displegadur)

1. Dont da vezañ fall, falloc'h ; gwashaat
   • <skouer.>
2. Dont da vezañ gwanoc'h e yec'hed ; gwanaat:
   • ... ar roue kozh ne rae nemet fallaat bemdez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 84.)
   • — Sell amañ un ongant burzhudus, ha pa em santi fallaat, em frot gantañ war da galon, ha da nerzh a deuio da greskiñ, bep tro. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 122.)
   • Hogen hen gwelout a rae-hi o fallaat. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 80.)
   • Tremenet e oa un deiz hag ur bloaz ha keloù ebet diouto, hag ar roue kozh a zalc'he da fallaat. — (Marsel Klerg, Faltazi an amzerioù kent, Mouladurioù Hor Yezh, 1999, p. 23.)
   • — [...]. Koshaat n'eo ket un afer met fallaat an hini 'zo. [...]. — (Fañch Peru, Kañfarded Milin ar Wern, Skol Vreizh, 2008, p. 53.)

Gerioù enepster

• gwellaat

Deveradoù

• falladenn
• fallaenn

Troioù-lavar

• fallaat d'ober un dra bennak : ober un dra bennak falloc'h, nebeutoc'h

Krennlavarioù

• An den dre ma gosa a falla. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 309.)
• Yannig-Falla-bemdez... falloc'h warc'hoaz evid hirie (hiziw). — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 389.)

Troidigezhioù

• galleg : (s') aggraver ^(fr) , empirer ^(fr) , faiblir ^(fr)
• galleg : défaillir ^(fr)