eouliañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn eoul hag al lostger -iañ.

Verb

eouliañ /ˈewljã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : staliet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Dont damheñvel ouzh eoul en abeg d'ar wrez (diwar-benn an amanenn)
2. Dont druz (diwar-benn ar sistr)
   • Komañset eo ma chistr da eoula. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 149.)

Troidigezhioù

• galleg : ^(fr)

II. verb kreñv eeun

1. Lakaat eoul gant/ouzh un dra bennak : induañ un dra bennak gant eoul
   • « [...]. Ne dalvezas ket din touza va bleo, eoulia va c'hroc'hen : me eo al louarn besk. [...] ! » — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 77.)
   • A-raog ma'z i ahann e ranki eoulia an orolaj. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 149.)

Troioù-lavar

• eouliañ e deod gant ur banne : dont da vezañ helavar dre vezañ evet alkool

Troidigezhioù

• galleg : huiler ^(fr)

Stummoù all

• eoulañ

Deveradoù

• eouliadur
• eoulier