Mont d’an endalc’had

helavar

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger he- hag an anv-kadarn lavar
Kavet en henvrezhoneg (helabar)
Da geñveriañ gant an anv-gwan hylafar e kembraeg

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen helavar
Derez-uheloc'h helavaroc'h
Derez-uhelañ helavarañ
Derez-estlammiñ helavarat

helavar /heˈlɑːvar/

  1. Aes ha fraezh ar prezeg gantañ
    • Prezeger helavar e gwirionez. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 67.)
    • Kaer ho pez c'hwibanañ evel ar mouilc'hi, bezañ diabaf ha helavar, [...]. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 306.)
    • Rak gouzout a rae Gisèle kaozeal. An tu he doa da zisplegañ. Bez' he doa un deskadurezh diazezet mat hag helavar e oa. — (Anne Guillou, Gisèle pe ar vuhez adsavet, troidigezh gant Herve Danielou, Ar Skol Vrezoneg - Emgleo Breiz, 1998, p. 47.)
  2. Distaget en un doare aes ha fraezh

Deveradoù

Troidigezhioù

Anv-kadarn

helavar /heˈlɑːvar/ gourel

  1. Perzh an hini zo helavar.

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù

Adverb

helavar /he.ˈlɑː.var/

  1. En un doare aes ha fraezh.