dlefe
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar dle-, pennrann ar verb dleout, hag an dibenn-ger -fe.
Furm verb
- Furm ar verb dleout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout.
-
- Jilig. — [...] !... Tud ar zeurt-ze a dlefe beza laket war eur mor dijadennet, en eur vag distur. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 29.)
- [...] : « Lom ne oar ket roeñvañ ; va lodenn-me a 'dlefe eta bezañ brasoc'h eget e hini. Un dra just eo. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 100.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :
- — [...]. Ar plouz-berr a zo evel an tenna da zort, dall-put, a c'hell lakaat eun den kamm el leac'h ma tlefe beza eun den lijer, hag unan bian el leac'h ma viche red kaout unan braz. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 111.)
- Diskleriañ a rejont dezhañ e tlefe reiñ da hêred an dug un digoll ker reizh ha ker brokus ha ma c'hellfe bezañ. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 44.)
- [...] : be' tlefe an dud, memestra, kaout ar pep retañ en o c'hirri pa yeont evel-se da c'hoari gant Ankou ar Sul da noz, [...] ! — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 33.)