dizeliaouañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar rakger di-, an anv-kadarn delioù hag al lostger -añ

Verb

dizeliaouañ /dizeˈljɔwːã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : dizeliaouet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Koll delioù (diwar-benn ar plant)

II. verb kreñv eeun

1. Lemel delioù digant (diwar-benn ar plant)
   • Evel kustum e oa ganin ma zroc'herez : krog oa an dud da zistreiñ d'ar gêr, be' c'hellen bezañ gwelet, kustum oant da welout ac'hanon evel-se, o tiskoultrañ, o tivroñsañ, o tizeliaouañ. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 89.)

Troidigezhioù

1. galleg : se défeuiller ^(fr)
2. galleg : défeuiller ^(fr) , effeuiller ^(fr)