diwadañ
Neuz
Brezhoneg
Verb
diwadañ /diˈwɑːdã/ verb gwan (anv-gwan-verb : diwadet) (displegadur)
diwadañ verb kreñv eeun
- Tennañ holl e wad digant ul loen pe digant un den.
- He diwadet en deveus evel ur porc'hell. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 216.)
- Person e barrez en devoa nevez-lazhet ur penn-moc'h lart ha kaer, hag Erwan a dremenas e-biou ar presbitor d'an amzer ma oa ar c'higer o tiwadañ anezhañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 19.)
- (dre skeudenn-lavar) Tennañ holl e zanvez digant unan bennak, lakaat anezhañ da baouraat (diwar-benn an dud).
- <skouer.>
- Lakaat da vezañ distruj, difrouezh (diwar-benn an douar hag ar plant)
- <skouer.>