diagent

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar dia- ha kent.

Adverb

diagent /diˈɑːɡẽnt/

1. (Adverb amzeriañ) A-raok an amzer-mañ, gwechall.
   • diagent e oan mab un denjentil. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 230.)
2. En droienn ha diagent:
   • Pa lavaran didrouz, e fell d'in rei da entent ne ree mui kement a reuz dre ar vro ha diagent. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 34.)
   • Ha setu heñ ker paour ha diagent. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 166.)

Gerioù heñvelster

• a-raok
• kent

Deveradoù

• diagentiad
• diagentiezh
• diagentour

Gerioù kevrennek

• a-gent
• a-ziagent
• a-ziaraok