diagent
Brezhoneg
Etimologiezh
Adverb
diagent /di.ˈɑː.ɡẽnt/
- (Adverb amzeriañ) A-raok an amzer-mañ, gwechall.
- [...], enep Fabian Croy, korporal enn eil rejimant soudarded var droad, galvet diagent soudarded var-droad-ar-mor, oajet a zeiz vloaz varn-ugent, ganet e Sant-Per-Montier, departamant ar Menez-Guenn, o chom e Brest. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 200.)
- Diagent, e vouskane en hentou doun, o tastum eur bod brug bennak da lakaat ouz boulouzenn e dog, ha kaozeal a rae koant ha seder ouz e dad koz. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 75.)
- Ha stoket ar goñtell outo, an holl loened a zo eno a zeu da veza tud evel ma oant diagent. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 129.)
- Diagent e oan mab un denjentil. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 230.)
- En droienn ha diagent:
- Pa lavaran didrouz, e fell d'in rei da entent ne ree mui kement a reuz dre ar vro ha diagent. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 34.)
- Ha setu heñ ker paour ha diagent. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 166.)