blejal

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn blej hag al lostger -al.

Verb

blejal /ˈblɛːʒal/

  1. Reiñ e vouezh da glevout o kaozeal eus an ejeneged (ar vuoc'h, an ejen, al leue, an tarv).
    • N'ouzon nemet un dra : en amzer hiziv al loened a harzh, a c'hwitell, a vlej, a wic'h, a viaou, a hinno, a yud, a hud, a voud, a chilp, a glip, a goag, a c'hroaq, a gan, a richan, a grougous, a roc'h, a doc'h, a soroc'h, a c'harm, a ragach, a c'hregach, a gloc'h, a youc'h, a razailh, a rizink, pep hini en e vod hag hervez e ouenn. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 8.)

Deveradoù

Troidigezhioù