arruas

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwararru-, pennrann ar verb arruout, hag an dibenn-ger -as.

Furm verb

arruas /aˈryːas/

1. Furm ar verb arruout e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
   • Pa oant ouzh taol, ec'h arruas egile. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 36.)
   • Souden ec'h arruas gant eun tammig koz plac'h koz, a oa war he daoulin o c'houennat hag o tastum tulc'h-moc'h e-mesk ar gwe hag ar bokedou. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 22.)
   • Pa oant o vond etrezeg Plistin eh arruas ar person ganto. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 170.)
   • P'arruas er bed all, an aotrou Doue evit he c'hastizañ diouzh he feiz fall a varnas anezhi da zistreiñ d'al Leslac'h e-pad kant vloaz d'ober pinijenn, dindan spes ur giez du vras. — (Erwan Berthou, En bro Dreger a-dreuz parkoù, Mouladurioù Hor Yezh, 1985, p. 30.)
   • ’Barzh ar fin koulskoude ec'h arruas ganti un dra drol a-walc'h da glevet. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 6.)

Stummoù all

• erruas

Gerioù heñvelster

• c'hoarvezas
• degouezhas

Rimadelloù

• [...]
  Etre ar Maeziou-gwenn hag ar san,
  Arruas ganeomp ul louarn moan
  [...]. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 376.)
• [...]
  'C'h arruas ganin un denig moan
  e-neus graet din-me kalz a boan
  [...]. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 376.)
• [...]
  'C'h arruas Sant Sebastian
  Hag eñ o kemer ur skillenn,
  [...]. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 379.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) advint ^(fr) , eut lieu ^(fr) , se passa ^(fr) , survint ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) arriva ^(fr)
• galleg : (+ gant) (elle)/(il) rencontra ^(fr)