yudal
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn yud hag al lostger -al.
Verb
yudal /ˈjyːdal/ verb gwan (anv-gwan-verb : yudet) (displegadur)
- Krial evel ma ra ar bleiz, ar c'hi ivez a-wechoù ; gallout a ra an avel hag an den ober pa vezont e konnar
- Ar bleidi a grogas da yudal ha d'en em respont a bep tu. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 5.)
- [...], ha setu me adarre war ar pondalez teñval-sac'h, douget d'an traoñ kaer am boa gouelañ, difronkal ha yudal ; [...] — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 46.)
- Na petra 'ta !... neb a wask gant un durkez war lost e gi ne dlefe ket bezañ souezhet o klevout al loen paour o yudal. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 29.)
- — Daonet !... a yud ar C'hor. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 39.)
- [...], ken gwazh e seblante an tarzhioù ganas yudal din ar gwall-gelou-se. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 21.)
- Ne oa ket diaes lavarout, rak daouzek metr hanter pelloc'h e oa un dra bennak o tifretañ, o tiflapal, o yudal hag oc'h eonenniñ : [...]. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 58.)
- Yudal evel ur bleiz, evel ur c'hi
- Diwar -benn an avel pa c'hwezh kreñv er gwez:
- Kreiz ar goañv e oa, ha c'hwi oar mar yud an avel d'ar c'houlz-se war hon aodoù. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 38.)
- Klev an avel o yudal er gwez!— (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 233.)
- — « [...]. An avel o yudal er gwez, ha, d'an noz, ur gaouenn o youc'hal en ur penngos derv bennak, ha me war va gwele, bemdez ha bemnoz oc'h hirvoudiñ. [...]. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 41.)
Deveradoù
- Ar glaouer er c'hoadoù
Evel ar bleiz a yud atav - Harzhal gant ar c'hi, yudal gant ar bleiz
Ha komz brezhoneg e Breizh
Troienn
- yudal evel ur c’hi, evel ur bleiz.