hirvoudiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn hirvoud hag al lostger -iñ.

Verb

hirvoudiñ /hirˈvuːdĩ/ verb gwan (anv-gwan-verb : hirvoudet) (displegadur)

1. Ezteuler poan pe c'hlac'har gant klemmadennoù ; en ur leñvañ
   • [...]; koulskoude em boa doan leiz va c'halon, ha ma klevac'h ac'hanoun oc'h hirvoudi hag o ouela evel a rean, e oa dre na c'hellen ket distrei da welet va c'hoar. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 11.)
   • — « [...]. An avel o yudal er gwez, ha, d'an noz, ur gaouenn o youc'hal en ur penngos derv bennak, ha me war va gwele, bemdez ha bemnoz oc'h hirvoudiñ. [...]. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 41.)
   • [...], rak adal ma tro o bugel war du ar c'hoariva e vez tuet meur a vamm hag a dad da hirvoudiñ : « Allas dimp, emañ o weañ e gordenn, boued ar groug a zo anezhañ ! » — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 176.)

Stummoù all

• hirvoudal
• hirvoudañ

Deveradoù

• hirvoudek
• hirvoudenn
• hirvouder
• hirvoudus

Liamm war-du al lec'hienn Devri

• hirvoudiñ / hirvoudañ / hirvoudal v.

Troidigezhioù

• galleg : gémir ^(fr) , s'affliger ^(fr)