kounnar

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
(Adkaset eus konnar)

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg (cunnaret).
Kenaozet gant ar rakger henvrezhonek kon-("ken-") hag ar pennrann dar ("droug")
Da geñveriañ gant ar gerioù cynddaredd en kembraeg, connar en kerneveureg. [1]

Anv-kadarn

kounnar /ˈkunːar/ konnar /ˈkõnːar/  ; hollek benel

  1. Kleñved a vez war ar chas, lern, bleizi, hag a ra dezho kregiñ en dud.
    • klañv e oa gant ar gounnar. TBP 3/75
  2. fulor
    • SPONTUS e voe kounnar an Enebour, [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 15.)
  3. mont, sevel kounnar en un den

Deveradoù

Troidigezhioù

Notenn

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Chasse-Marée, 2003.