zeufe
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus deufe gant ur c'hemmadur dre vlotaat (d > z).
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | deufe |
| dre vlotaat | zeufe |
| amreizh | teufe |
zeufe /ˈzøfːe/
- Furm ar verb dont e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
- Piv ar c'hentañ hini a zeufe c'hoazh da gomz din diwar he fenn ? — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 98.)
- En doare ma ne zeufe ragevezh diavaez-bed ebet da strishaat hon aparchantadur rik outañ. (Fañch Kerrain, Keal Doue War-Lec'h Auschwitz, Mouladurioù Hor Yezh, 2013, p.21.)