teufec'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus deufec'h gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t)

Furm verb

Kemmadur Furm
hep deufec'h
dre vlotaat zeufec'h
amreizh teufec'h

teufec'h /ˈtøfːex/

  1. Furm ar verb dont en eil gour lies an amzer c'hallus, en doare-divizout
— Ya da ! Ha ret eo e teufec'h a-bell evit n'ho pe ket klevet petra a zo. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 25.)
— « Va zad, ne fell ket din e teufec'h pelloc'h ; [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 38.)
— Chadennañ un den hep na ouezfe, setu un dra na vefe ket gwall-aes ! a eilgerias Marzhin. Nemet e teufec'h a-benn d'e gilhañ endra ma kouskfe. » [...]. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 178.)

Stummoù rannyezhel