Mont d’an endalc’had

terriñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatolikon (terriff).
Da geñveriañ gant ar verboù torri en kembraeg, terry en kerneveureg.

Verb

terriñ /ˈtɛrːĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : torret) (displegadur)

  1. Lakaat un dra bennak da faoutañ, da vont a-dammoù trumm dre e voustrañ, skeiñ gantañ pe dre e deuler gant nerzh peurvuiañ
  2. mont e tammoù
  3. terriñ, pa gomzer eus ar mor
    • Ploum! Hag ur bern dour o terriñ war ar vag, TBP 2/518
    • Ar bern a dorre war ar pont, TBP 2/518
    • Ne welez ket ar mor o terriñ du-hont war an Tarv? TBP 2/518

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

  • Eus vi torret da alumenn
    Ne zigloro labous biken
  • Ret eo terriñ ar graoñenn
    Evit kaout ar vouedenn

Troidigezhioù

gwalc'hañ