Mont d’an endalc’had

stank

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Amprestet eo bet digant estanc e galleg kozh (skuizh-divi, brevet), diwar ar verb estanchier (stouvañ, serriñ, paouez, ehan), levezonet gant ar ger stagnum e latin (stank).[1]

Anv-gwan

Derez Furm
Derez-plaen stank
Derez-uheloc'h stankoc'h
Derez-uhelañ stankañ
Derez-estlammiñ stankat

stank /ˈstãŋk/; ken stank / ker stank.

  1. tost an eil d'egile,
  2. niverus, fonnus

Gerioù enepster

Deveradoù

Adverb

stank /ˈstãŋk/

  1. Ober un dra bennak stank, en un doare stank.

Deveradoù

Anv-kadarn

Ur stank vihan.

stank /ˈstãŋk/ benel (liester : stankoù)

  1. Poull-dour
  2. stank ar vilin
  3. ur stank-ogerez
  4. poull-kannañ

Troioù-lavar


Troidigezhioù

Furm verb

stank /ˈstãŋk/

  1. Furm ar verb stankañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
    • [...], ha n'en devo nepred, an aotre digant Doue da deurel ur sellad en tu all d'an nor teñval a stank an Dazont. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 17.)
  2. Furm ar verb stankañ en eil gour unan an amzer-vremañ, en doare-gourc'hemenn:

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :


Saozneg

Etimologiezh

Eus ar verb stink (war batrom drink).

Furm verb

stank /ˈstãŋk/

  1. amzer-dremenet-strizh ar verb stink.