spurjiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn spurj hag al lostger -iñ

Verb

spurjiñ /ˈspyrʒĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : spurjet) (displegadur)

1. (Mezegiezh) Spurjañ
   • Ar c'henta medesin. — An dra a ziskouez n'eo ket er gwad eo ema ar c'hlenved ; spurji anezan a vezo red kel lïes ha ma 'z eo bet gwadet ha goude e vo gwelet penaoz e troio an traou. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 17.)

Stummoù all

• spurjañ

Deveradoù

• spurjus

Troidigezhioù

• galleg : purger ^(fr)