sonerien

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn soner hag an dibenn-ger -ien

Furm anv-kadarn

sonerien /sɔ̃ˈnɛrjɛn/

1. Furm lies an anv-kadarn soner
   • — [...] ; pa vo krog mat an tan, e taolfet ar walenn en e greiz, hag a lârfet d'ar sonerien mont d'he c'hlask e-barzh. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 98.)
   • Ha mar be sonerien, me danso,
     Ha mar na ve ket, me a gano ! — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 2, An Oriant, 1874, p. 448.)
   • Ar zonerien a oa bet unanet gant Bilzig hag ar bôtred all en osteleri, evit diski ar zon grêt da Janedig. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 158.)
   • « [...] : Ur vro iskis eo hounnezh, emezañ, moan-moan eo, gant dour a bep tu dezhi, gant kanolioù kozh, sonerien, gwestell ha te na oa na tomm na klouar ! » — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 187.)
   • [...], hag en doa gourc'hemennet da Ber reiñ d'ar sonerien ar pep gwellañ a oa en e gav, ha kement ha ma karent. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 59.)

Troidigezhioù

• galleg : musiciens ^(fr) (éxécutants)
• galleg : sonneurs ^(fr)