skoliañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn skol hag al lostger -iañ

Verb

skoliañ /ˈskoljã/ verb gwan ha verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : skoliet) (displegadur)
I. verb gwan

1. Kelenn, ober skol (diwar-benn ar skolaerien, ar gelennerien)
   • Sane. — Ho mab a zo a oad ganen ha kement e karan anezan ma na garfen kaout den-all ebed nemedoc'h da skolia ac'hanon. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 4.)

II. verb kreñv eeun

1. Kas unan bennak d'ur skol, lakaat unan bennak en ur skol
   • Ya, me am-eus bet poan o sevel hag o skolia ma seiz bugel. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 476.)
   • He merh a zo bet skoliet e-ti ar seurezed. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 476.)
2. Reiñ skouer

Gerioù heñvelster

• skoliata

Troidigezhioù

1. galleg : enseigner ^(fr) , instruire ^(fr)
2. galleg : scolariser ^(fr)