poazh

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-gwan) Kar d'ar ger poeth « tomm » e kembraeg, eus ar ger keltiek *qoq-to-, kar d'ar gerioù पक्ति (pak-ti) e sañskriteg, πεπ-τό-ς en henc'hresianeg, coc-tu-s e latin, h.a., anv-gwan-verb gwrizienn « pibiñ ».^[1]

(Furm verb) Savet diwar poazh-, pennrann ar verb poazhañ, hep dibenn-ger.

Anv-gwan

poazh /ˈpwɑːs/

A zo bet tommet evit cheñch e aozadur evit e zebriñ pa gomzer eus boued.
- N'eo ket poaz a-walh ar wastelenn, penegwir emañ c'hwez ar go ganti. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 188.)
- Ar yer-mañ a zo ken poazh ken e tibezhiont. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 103.)
Teuc'h, uzet.
- Mat ! Al liñserioù-mañ zo poazh. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 423.)
(Pemdez) Diskaret e yec'hed dre forzh evañ alkool.
- Hennezh zo poazh gant ar boeson. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 423.)
na kriz na poazh
- ... un eskenn vara poazh ..., meneget e geriadur istorel ar brezhoneg, pajenn 2240
poazh oc'h ober un dra bennak : tremen skuizh

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

alamaneg : gar ^(de) , gekocht ^(de)
esperanteg : kuirita ^(eo)
galleg : cuit ^(fr)
italianeg : cotto ^(it)
nederlandeg : gekookt ^(nl)
saozneg : cooked ^(en)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	poazh
dre vlotaat	boazh
dre c'hwezhañ	foazh
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

poazh /ˈpwɑːs/

Furm ar verb poazhañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
- Re skrabat a boazh,
  Re brezeg a noaz. — (Gabriel Milin, Furnez ar geiz, euz a Vreiz, Brest, 1868, p. 112.)
Furm ar verb poazhañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.

Daveoù

Roll an daveoù :

^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 225.