pigne

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar pign-, pennrann ar verb pignat, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

pigne /ˈpĩɲe/

  1. Furm ar verb pignat e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
Hag atav e tibune ar parkeier, an hentoù, ar gwez, hag e pigne un dremmwel louet brumennek a-dreñv d'un dremmwel louet brumennek all, [...]. — (Roparz Hemon, War ribl an hent (pemzek kontadenn), Al Liamm, 1971, p. 11.)
[...] ; ar spern, an drez, an iliav a bigne a bep tu a-hed ar mogerioù betek an toennoù, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 40.)

Troidigezhioù