dibune
Neuz
Brezhoneg
Furm verb
dibune /diˈbỹːne/
- Furm ar verb dibunañ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a) :
- Dean ar gozhidi a zibune ar salmoù. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 73.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e hag ar stagell isurzhiañ ma) :
- Hag atav e tibune ar parkeier, an hentoù, ar gwez, hag e pigne un dremmwel louet brumennek a-dreñv d'un dremmwel louet brumennek all, [...]. — (Roparz Hemon, War ribl an hent (pemzek kontadenn), Al Liamm, 1971, p. 11.)