pennaouiñ
Neuz
Brezhoneg
Verb
pennaouiñ /pɛˈnɔwːĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : pennaouet) (displegadur)
- Dastum pennoù-ed unan hag unan war-lerc'h an eost ; teskaouiñ
- Re yaouank e oan evit ober war-dro an eost e-pad an hañv. Paotr an dour pe baotrig da bennaouiñ ne lavaran ket. — (Jean-Claude Miossec, Danevellou, Lenora Timm, 1994, p. 57-58.)
- (dre skeudenn-lavar) Dastum un nebeud traoù amañ hag ahont
- « Un nebeud gerioù pennaouet e Plounevez-Kintin », w:Hor Yezh 212, w:Nicolas Davalan (1997).
Gerioù heñvelster
Deveradoù
Troidigezhioù
Roll an daveoù :