Mont d’an endalc’had

pennaouiñ

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Gwechall e oa labour ar merc'hed pennaouiñ ar pezh a oa chomet war-lerc'h an eost (1). (Ar Pennaouerezed, taolenn gant Jean-François Millet).

Etimologiezh

Deveret eus an anv-kadarn pennoù, berrdro evit pennoù-ed (a veze dastumet unan hag unan)[1]

Verb

pennaouiñ /pɛˈnɔwːĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : pennaouet) (displegadur)

  1. Dastum pennoù-ed unan hag unan war-lerc'h an eost ; teskaouiñ
    • Re yaouank e oan evit ober war-dro an eost e-pad an hañv. Paotr an dour pe baotrig da bennaouiñ ne lavaran ket. — (Jean-Claude Miossec, Danevellou, Lenora Timm, 1994, p. 57-58.)
  2. (dre skeudenn-lavar) Dastum un nebeud traoù amañ hag ahont

Gerioù heñvelster


Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :