pako

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar pak-, pennrann ar verb pakañ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

pako /ˈpakːo/

  1. Furm ar verb pakañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
— « Mar dan da vale er c'hoad, ar jeant a zeuio war va lerc'h hag a bako ac'hanon, [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 78.)
Adal ma felle d'ur c'hrouadur grignouzat pe ober diouzh e benn e-unan, e kleve diouzhtu digant e vamm : « Sellit 'ta, erru eo Kanaam a bako ac'hanoc'h en e sac'h ! » ha diwar neuze den ne veze furoc'h eget ar c'haezh bihan-se. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 119.)

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù