mirje

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar mir-, pennrann ar verb miret pe mirout, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

mirje /ˈmirʒe/

1. Furm ar verb miret/mirout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :

An tieg kozh a lavaras ne virje ket ouzh e verc'h da zimeziñ gant an hini a garje. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 12.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) empêcherait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) garderait ^(fr) (ouzh) (ouzh)