mirje

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar mir-, pennrann ar verb miret pe mirout, hag an dibenn-ger -je

Furm verb

mirje /ˈmirʒe/

  1. Furm ar verb miret/mirout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout
An tieg kozh a lavaras ne virje ket ouzh e verc'h da zimeziñ gant an hini a garje. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 12.)

Troidigezhioù