mez

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : maez, mes, mezh

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn 1) Eus ar ger krennvrezhonek mes[1], kar d'ar gerioù mes e kerneveureg hag e kembraeg, mess « frouezh » en heniwerzhoneg, meas « frouezh, mez » en iwerzhoneg, meas « frouezh » e skoseg : eus ur ger keltiek *messu- « boued », sellet ouzh buck-mast « finijenn » e saozneg, Eichel-Mast « mezenn » ha mästen « lardañ » en alamaneg, a dostaer ar ger sañskritek मेदस् med-as « druzoni » ouzh hemañ diwezhañ.[2].
(Anv-kadarn 2) Kavet eo ar ger-mañ en henvrezhoneg (med)[3].
Meneget eo er C'hatolikon[4] hag e geriadur Gregor Rostrenenn[5].
Da geñveriañ gant ar gerioù medd en kembraeg, meth en kerneveureg, mid en iwerzhoneg ha medu en galianeg.

Anv-kadarn 1

Mez, frouezh an derv.

mez /ˈmeːs/ strollder (unanderenn : mezenn)

  1. Frouezh ar gwez-derv


Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù

Frouezh ar gwez-derv

Anv-kadarn 2

Mez

mez /ˈmeːs/ gourel (liester : mezoù)

  1. Died alkoolek, anezhañ ur meskad dour, mel ha goedenn

Gerioù heñvelster

Deveradoù

Troidigezhioù

Daveoù

Roll an daveoù :