lochenn
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar an anv-kadarn loch hag an dibenn-ger -enn.
Anv-kadarn
lochenn /ˈlo.ʃːɛn/ benel (furm vihanaat : lochennig, liester : lochennoù)
- Loch
- Charlez a stagas neuze e varc'h eus ur wezenn, hag a diskennas diwarnañ ar porc'hell gouez evit hen lakaat el lochenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 64.)
- [...] ; degouezhout a ra, goude kuzh-heol, e-tal lochenn un ermit. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 61.)
- [...] , hag e em gavas e-kichen ul lochenn vihan graet gant brankoù gwez, brug ha raden. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 74.)
- – [...]. Chomit e-kichen ma lochenn bete warc'hoazh ken am bo komzet gant ma ael mat. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/5, Al Liamm, 1994, p. 30.)
- (Dre astenn-ster) Ti dister
- Deus em lochennig hag az po dour da evañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 67.)
- Ha Lom a garfe gwelloc’h kaout gwasked, n' eus forz e pe seurt tamm koz lochenn, eget beza o chom e palez ar peder avel. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 111.)
- E-lein ar roc'h-se e tamweled ul lochenn deusk, hanter diskaret. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 50.)
- (Dre astenn-ster) Loch (diwar-benn al loened)
- <skouer.>