kofesour

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn kofes hag al lostger -our.

Anv-kadarn

kofesour /koˈfesːur/ gourel (liester : kofesourien)

1. Den a iliz, er relijion gatolik, a glev pec'hedoù ar re a zeu da gofes, hag a ro an absolvenn dezhe
   • [...] ; kerkoulz d'ar pec'her paour a deue di d'en em zisammañ eus e bec'hedoù e-harz treid ur c'hofesour karantezus, evel d'ar paour ezhommek n'en doa tamm da zebriñ e-unan, na griñsenn da reiñ d'e vugale. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 34.)
   • Edo, kofesour a-raok ar velegiezh, o vont marteze da glevout anzavioù un ene trubuilhet, ha d'e frealziñ gant madelezh. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 23.)

Troidigezhioù

• galleg : confesseur ^(fr) (prêtre qui confesse)