kammigellañ
Neuz
Brezhoneg
Verb
kammigellañ /kãmiˈɡɛlːã/ verb gwan (anv-gwan-verb : kammigellet) (displegadur)
- Mont a-gammigelloù, kerzhout en ur vont gwech en un tu, gwech en tu all, e-lec'h mont war-eeun
- Mezv e oa, peogwir e kammigelle war an hent. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 231.)
- ... e kammigelle an nadoz-aer a-hed ar stivellou, ken mibin hag he skeud en dour. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. ??.)
- Bezañ kamm-digamm e stumm, e roud
- <skouer.>
Troioù-lavar
- kammigellañ en-dro d'unan bennak, kammigellañ en-dro d'un dra bennak : punañ en-dro d'unan bennak/un dra bennak