heulio

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar heul-, pennrann ar verb heuliañ, an dibenn-ger -o hag un -i- etrevogalennek

Furm verb

heulio /ˈhøljo/

1. Furm ar verb heuliañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
   • Ar skeud eus ar goz gad-man am heulio e peb leac'h, en noz kouls hag en deiz... — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 92.)
   • — Ha gras d'ezan na heulio ket roudou e berc'hen ! Grit dioutan, dre ho kelennadurez, ar pez n'eo bet nag e dad nag e vamm. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 13.)

Stummoù all

• heuilho

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) suivra ^(fr)