Mont d’an endalc’had

gwelis

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar gwel-, pennrann ar verb gwelet pe gwelout, hag an dibenn-ger -is.

Furm verb

gwelis /ˈɡɥeːlis/

  1. Furm ar verb gwelet/gwelout e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Pa veliz kement-se, e roiz eun taol fouet d'am marc'h, ha me ac'hano. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 305.)
... ken na welis tri heol o parañ ha kant steredenn o lugerniñ. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 77.)
Leun-barr ma c'halon gant al levenez pa welis ar fakturenn-se : [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 42.)
Kerkent ha m'oenn savet dioc'h Keraouell, e veliz Croaz-ar-Pab, eur groaz vrao meurbet, diskaret ha torret. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 33.)
Er goulou, e welis e oa gant daou anezhe gwiskamant an hent-houarn. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 59.)
Kas a reas he merc'hed d'ar skol, eta, hag, hervez ma welis ma-unan diwezhatoc'h, e talvezas dezho an amzer a dremenjont eno, rak gouzout a raent lenn mat-tre ha skrivañ difazi a-walc'h. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 20.)

Troidigezhioù