lugerniñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn lugern hag al lostger -iñ

Da dostad ouzh ar c'hembraeg llugorn hag a zo ur gleuzeur, goulaouig, en henvrezhoneg e oa lucarn.

Verb

lugerniñ /lyˈɡɛrnĩ/ verb gwan (displegadur)

Teurel ur gouloù splann
- ... ken na welis tri heol o parañ ha kant steredenn o lugerniñ. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 77.)
- Steredenn ar C'hinivelezh ne lugerne ket, zoken, en bolz an neñv. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 74.)
- Bep noz da guz-heol, e vije gwelet a dek leo tro-dro e-kreiz e goad, o lugerni ru-gwad evel eun tan-gwall. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 4.)
- Pebezh fouge enno pa welent a-ziabell ar gouloù o lugerniñ e prenestroù an ti bras ! — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 66.)
- Met fri-sivi Laouig, o lugerni ouz sklerijenn al loar eo o doa an archerien kemeret evit eul letern ruz... — (Tad Medar, Diwar c'hoarzin..., Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1945, p. 168.)
- An noz a oa o tont, an tourioù-tan o lugerniñ er pellder. — (Roparz Hemon, Ho kervel a rin en noz ha marvailhoù all, Al Liamm, 1970, p. 15.)
- ... ; mes, pa selled pizh outo, e weled o daoulagad o lugerniñ hag e kleved o c'halon o lammat en o c'hreiz. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 195.)
- Chom a raent da sellout ouzh an evned o tremen-distremen a-us d'o fennoù, ha lugerniñ a raent, ken e raent. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 288.)
- Ne chom nemet ar bili o lugerniñ bep an amzer dindan goulaouenn an tour-tan. — (Goulc'han Kervella, Brezel ar Rigadell, Al Liamm, 1994, p. 14.)
- - Ha ne welet ket a-hont, e-kreiz an enezenn-ze, eur pez menez aour o lugerni oc'h an heol ? — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 48.)
- ..., damdost d'an ti bras ma lugerne outañ ur mell letern ruz. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 23.)
- Etre delioù ar c'hegid, Yun a welas ar stêr o wennaat, o lugerniñ. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 40.)

lugerniñ /lyˈɡɛrnĩ/ verb kreñv dieeun (displegadur)

Lugerniñ ouzh unan bennak : sellet ouzh unan bennak gant c'hoant
- Mousc'hoarzhin a reont, o lugerniñ outañ. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 12.)

Gerioù heñvelster

lintrañ

Deveradoù

Troioù-lavar

Troiennoù keñveriañ

Troidigezhioù

verb gwan galleg : briller ^(fr) , reluire ^(fr) , resplendir ^(fr)
verb kreñv dieeun galleg : jeter des regards envieux ^(fr)