greomp
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar gre-, unan eus pennrannoù ar verb ober, hag an dibenn-ger -omp.
Furm verb 1
greomp /ˈɡreː.ɔ̃m(p)/
- Furm ar verb ober e kentañ gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
-
- — Mad, Aoutrou de Kerbalanek, pa ranker senti ouzoc'h, her greomp. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 9.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- — N'omp ket erru tost c'hoazh ?
— Eo, tostaat a reomp ; [...] ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 156.)
Troidigezhioù
Furm verb 2
greomp
- Furm ar verb ober e kentañ gour lies an doare-gourc'hemenn
- — Ma ! Greomp eta ur c'hrog gouren, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 45.)
- — [...]. Greomp guelloc'h, goulennomp digant-ho petra da ober : ar virionez a glever aliez a c'hinou ar c'hrouadur. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 262.)
- — Greomp 'ta eun taol all c'hoaz, eme ar Yaïg, ha taolomp evez mad. — (Lan Inizan, Toull al Lakez, Brest-Kemper, 1878, Kemper, 1930, p. 21.)
- » [...], ha ni, hag a wel breman pegen gwaz eo ar brezel etre breudeur hag etre kristenien, greomp ar peoc'h etrezomp, [...]. » — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 163.)
- « [...]. Greomp marc'had hon-daou eta, [...]. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 184.)
- — « Greomp ar peoc'h. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 79.)